Archive for month: sierpień, 2021

Tworzywa sztuczne to materiały syntetyczne, które są szeroko stosowane w naszych czasach. Ich głównym problemem jest długotrwały rozkład, syntetyczne pochodzenie oraz brak substancji, z których są wytwarzane w naturze, wyklucza ich wejście w naturalny cykl rozkładu. Kiedy palą się tworzywa sztuczne, uwalniają toksyczne substancje, a ich spożycie przez zwierzęta prowadzi do ich śmierci.

Problem recyklingu tworzyw sztucznych

Istnieje kilka problemów z recyklingiem materiału. W szczególności globalnym problemem jest niechęć niektórych ludzi do zbierania plastikowych opakowań do dalszego przetwarzania. Nawet teraz, gdy od dawna istnieją systemy selektywnej zbiórki odpadów, tempo przetwarzania tworzyw sztucznych jest bardzo niskie: połowa plastiku, który trafia do obiegu, nie jest zbierana do recyklingu. Systemy recyklingu tworzyw sztucznych nie nadążają za wzrostem ilości wytwarzanych odpadów. Nawet w krajach wiodących w dziedzinie utylizacji odpadów z reguły nie więcej niż połowa odpadów z tworzyw sztucznych jest poddawana recyklingowi, reszta jest spalana i zakopywana.

Główne metody unieszkodliwiania odpadów z tworzyw sztucznych to:

• Palenie
• Zakopywanie na specjalistycznych składowiskach
• Recykling – przetwarzanie do produkcji nowych produktów
• Rozkład (np. hydroliza, glikoliza).

Wypalanie wyrobów z tworzyw sztucznych odbywa się w wyposażonych komorach termicznych. Metoda ta jest jednak kosztowna, nieefektywna i szkodliwa ze względu na uwalnianie w procesie dużej ilości toksycznych gazów. Zakopanie jest najbardziej ekonomiczną i najmniej energochłonną metodą utylizacji. Jej główną wadą jest długi okres rozkładu odpadów z tworzyw sztucznych.Tę metodę trudno nazwać rozwiązaniem globalnego plastikowego problemu planety, ponieważ eliminuje ona śmieci tylko do czasu. Recykling, czyli przetwarzanie, w wyniku, którego z tworzyw sztucznych uzyskuje się nowe produkty lub surowce energetyczne, nabiera tempa.

Szkody środowiskowe podczas utylizacji tworzyw sztucznych

Główne szkody wyrządzone przyrodzie podczas utylizacji odpadów z tworzyw sztucznych związane są z ich toksycznością i długim czasem rozkładu. Zakłady recyklingu często mają nieskuteczne filtry czyszczące, a podczas spalania do atmosfery uwalniana jest duża ilość substancji toksycznych, co negatywnie wpływa na stan powietrza.

Drugim głównym problemem jest długi cykl naturalnego wykorzystania podczas zakopywania i przechowywania wyrobów z tworzyw sztucznych na składowiskach odpadów stałych. Polimery praktycznie nie są wykorzystywane przez naturalnie występujące mikroorganizmy, a jeśli dostaną się do natury, istnieje duże ryzyko wchłonięcia produktów przez zwierzęta. Aby ograniczyć uwalnianie toksyn podczas spalania, zakłady utylizacji produktów z tworzyw sztucznych muszą być wyposażone w filtry czyszczące, które zmniejszają ilość emisji do atmosfery. Można całkowicie zrezygnować z utylizacji, włączając plastik do recyklingu i ponownego wykorzystania, jako paliwa.

Biodegradowalny plastik – co to jest?

Biodegradowalny plastik to trend reklamowany, jako panaceum na zaśmiecanie planety niedegradowalnymi polimerami. Są to materiały wykonane z tanich odpadów pochodzenia biologicznego, takich jak skrobia z buraków cukrowych czy ziemniaczana. W wyniku procesu powstaje naturalnie degradowalny polimer. Jego produkcja jest droższa niż produkcja konwencjonalnych tworzyw sztucznych o około jedną trzecią, jednak mniej szkodzi ekologicznemu stanowi planety. Jego głównymi wadami są wysokie koszty produkcji i potrzeba specjalnych bakterii przyspieszających procesy rozkładu. Ponadto produkty z niego wykonane nie są bardzo trwałe. Bioplastik nie może w pełni zastąpić zwykłych wyrobów z tworzyw sztucznych, ale może być używany do zastąpienia jednorazowych zastaw stołowych i opakowań, co znacznie zmniejszyłoby pokłady plastiku dla środowiska.