Recykling aluminium. Podstawowe informacje

Nie sposób zaprzeczyć, że aluminium to jeden z tych surowców, który najczęściej poddawany jest recyklingowi. To w zasadzie nic zaskakującego, ponieważ puszki aluminiowe to jeden z częściej wykorzystanych rodzajów opakowań. Do tego ich recykling przynosi naprawdę bardzo dobre rezultaty.

Warto wrzucać odpady aluminiowe do osobnego kontenera. W tym przypadku segregacja ma naprawdę znakomity wpływ na środowisko naturalne.

Aluminium to surowiec, który pozyskiwany jest z rud boksytu. Te rudy nie odnawiają się. W praktyce oznacza to, że wydobycie aluminium prowadzi do ich bezpowrotnego wyczerpywania się. A to jeszcze nie wszystko. Produkcja aluminium jest dość drogim procesem. Co prawda koszty te nie są tak wysokie, jak kiedyś (gdy aluminium uważane było za metal półszlachetny), jednak nadal są znaczne.

Jeśli chodzi o recykling aluminium, najczęściej chodzi o przetwarzanie puszek po napojach. Puszki, w których kupujemy tak wiele różnych napojów, to odpady nadające się w całości do recyklingu. A to oznacza, że puszki trafiające na wysypisko to nic innego, jak tylko duże marnotrawstwo zasobów. Co istotne, w przeciwieństwie do innych materiałów, odzysk aluminium można powtarzać wielokrotnie, a jakość metalu nie ulega obniżeniu.

Za recyklingiem odpadów aluminiowych przemawiają też następujące argumenty:

  • zanieczyszczenie powietrza w przypadku recyklingu puszek jest aż o 95% niższe niż w przypadku pozyskiwania aluminium z tradycyjnych rud boksytu;

  • również zanieczyszczenie wody jest niższe i to aż o 97%;

  • recykling aluminiowych odpadów wymaga także 95% mniej energii niż jest to w przypadku wydobycia metalu z rud boksyt;

  • przetworzenie 1 tony złomu aluminiowego jest równoznaczne z oszczędnością około 4 ton boksytu;

  • produkcja aluminium z uszek jest o 60% tańsza niż pozyskiwanie tego metalu z rud boksytu.

Jak widać, jest sporo argumentów, które przemawiają za recyklingiem odpadów z aluminium. Możesz mieć w tym swój wkład! Wystarczy, że puszki i inne odpady z aluminium zaczniesz konsekwentnie wrzucać do właściwych worków na śmieci lub kontenerów.

Jak ponownie wykorzystać szkło ze starych ekranów telewizorów?

Przywykliśmy do tego, że do koszy i kontenerów na szkło wrzucamy butelki, słoiki i inne tego typu szklane odpady. Jednocześnie są takie rodzaje szklanych odpadów, których nie wolno wrzucać do kontenerów na szkło. To np. stare okna, stare lustra czy szkło z ekranów telewizorów. Dlaczego? Chodzi o to, że tego rodzaju odpady mają inny skład chemiczny. Stale jednak podejmowane są próby przetworzenia także mniej standardowych odpadów.

Udało się osiągnąć całkiem dobre skutki w przypadku problematycznego szkła ze starych ekranów telewizorów. W 2016 roku naukowcy opracowali metodę recyklingu szkła, które pochodzi z ekranu telewizora oraz jego kineskopu. Warto zaznaczyć, że jest to szkło, w którym występują takie substancje chemiczne jak: tlenek strontu, tlenek baru oraz tlenek ołowiu. Ten skład chemiczny był odpowiedzialny za to, że dotychczas szkło z telewizorów trafiało na wysypiska, ponieważ po prostu nie dało się go wykorzystać w przemyśle szklarskim.

Analizy wykazały jednak, że problematyczne szkło krzemianowo-strontowo-barowe może być doskonałym składnikiem szkliw. Ze względu na swój skład chemiczny szkło tego rodzaju wyróżnia się wysoką odpornością termiczną. Ze względu na niedużą zawartość tlenku cyrkonu szkło pochodzące z ekranów telewizorów cechuje się także dość dużą wytrzymałością mechaniczną.

Przeprowadzone przez dr inż. Magdalenę Kosmal z Zakładu Technologii Szkła z Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych w Krakowie badania pozwoliły na wykorzystanie szkła do produkcji płytek ceramicznych. Ze stłuczki udało się wytworzyć płytki z połyskiem, jak i matowe. W procesie produkcji do zmielonego szkła dodano odpady bazaltowe oraz kaolin. Po obróbce termicznej w laboratorium powstały wytrzymałe płytki.

Warto podkreślić, że chemiczne związki w płytkach, dzięki obróbce termicznej oraz rozmaitych modyfikacjach, są zupełnie nieszkodliwe dla użytkownika. Płytki ze szkła z telewizorów są mało nasiąkliwe, cechują się wysoką odpornością na ścieranie, poza tym są również bardzo odporne na zginanie. Naukowcy wytworzyli płytki reprezentujące trzecią i czwartą klasę ścieralności.